een dagje vrij!

Hier alweer even een berichtje vanuit Oeganda. We hadden vandaag een dagje vrij, heerlijk even. Als we aan het werk zijn, hebben we het niet heel erg druk, omdat er zo weinig kinderen zijn. Maar het is wel lekker om even een hele dag gewoon je eigen ding te doen. We hadden bedacht om wel ook echt even iets te gaan doen.

We lagen vanochtend heerlijk op bed, dat beviel zo goed, dat we maar tot 13 uur zijn blijven liggen. Natuurlijk waren we door de kids al lang wakker gemaakt, maar lekker even boekje lezen, beetje lui zijn, nadenken en gezellig kletsen. Ja, daar hebben we hier Oeganda gewoon lekker de tijd voor. Het is ook wel even heel erg lekker, want we hebben hier zoveel indrukken en dingen die we meemaken, waar je dan toch even over na kunt denken.

Na het luilakken zijn we maar even er op uit geweest. Een wandeling naar een hoge rots hier bij de stad Soroti. Natuurlijk zijn we eerst een keer verkeerd gelopen... Wat wil je ook als je met drie vrouwen loopt, zullen de meeste mannelijke lezers wel denken! Alle drie een andere kant op willen, alle drie denken dat ze de goede richting in het hoofd hebben, maar ook alle drie zeggen dat we het niet zeker weten, omdat ons richting gevoel niet zo goed is! haha, zo grappig. Uiteindelijk had Elsbeth het goed! Ja, Andries, ze heeft toch nog wel een beetje richtingsgevoel. Helaas had ik mijn pen met kompas nog op de kamer laten liggen, die ik van Margriet en Nynke heb gekregen. Anders had deze mij nog even kunnen helpen. Het wegennet is hier trouwens ook heel vrijblijvend. Mensen creeëren zelf weer nieuwe weggetjes door over een stuk gras af te snijden. Dit maakt het hebben van een richtingsgevoel ook een stukje moeilijker. Wij zijn er natuurlijk ook goed in om excuses te bedenken!

Maar goed, uiteindelijk hebben we de rots gevonden. We zijn er op geklommen en hebben genoten van het uitzicht! Op de foto's kunnen jullie zien waar we zijn geweest.

Onderaan de rots stond het Soroti hotel, waar we nog even wat gedronken hebben. Ideaal, we kunnen hier voor 30 eurocent een flesje fris krijgen. Gisteravond zijn we ook in dat hotel wezen eten met de Nederlanders van Amecet en Amun. Heel gezellig even, gewoon lekker Nederlands praten, en leuk even contacten met Ton, Arja en Els.

Ook nog wel even leuk om te vertellen hoe het daar ging, op z'n Afrikaans dus! We hebben in totaal daar 3 uur gezeten. Eerst een bestelling opgenomen, daarna een uur gewacht. Toen kwam de ober vertellen, dat er geen koeienvlees was, of we wel wat anders wilden bestellen. Na weer een half uurtje wachten kwam ons voorgerecht, behalve die van Elsbeth. Toen we het allemaal op hadden kwam de ober het afruimen, 'ow ik ben de soep vergeten' van Elsbeth dus. Deze kwam een kwartier later, niet met 2 stukjes stokbrood, maar een rasechte donut. Lekkere combinatie! Na weer een tijdje wachten kwam dan toch het hoofdgerecht. Joepie, dachten wij, behalve Arja, want die had ijskoude spaghetti. De ober was zo vriendelijk om dit voor haar op te warmen. Uit eten gaan in Afrika is een heel avontuur op zichzelf!

Tot de volgende blog maar weer! De foto's van de wandeling kun je zien op http://www.picasaweb.google.com/amecet.uganda

veel liefs Joke