Maandagochtend werd ik door Joke en Wijtske uit bed geroepen met de vraag: Ga je ook mee om een ‘echte’ Ugandese school te bezoeken? In het weekend zijn er namelijk twee mannen van omroep Zeeland gearriveerd. Zij kwamen een videoreportage maken over Amecet en de scholen in Soroti. In het weekend zijn ze aan ons voorgesteld en op deze manier was hun bekend dat wij alle drie leerkrachten zijn. Wij waren helemaal enthousiast toen ze ons vroegen mee te gaan naar twee islamitische scholen die ze dan gingen bezoeken. Natuurlijk hebben we de school van YWAM al bezocht maar dit is niet te vergelijken met een ‘echte’ Ugandese school. De klassen van de YWAM school zijn maximaal 30 kinderen groot. Een echte luxe dus voor de leerkrachten. De islamitische scholen hebben in totaal bijna 1000 kinderen, per klas meer dan honderd! In ‘the office’ van het hoofd van de school vind je allemaal statistieken aan de muur. In de ene tabel staat vermeld hoeveel kinderen (jongens en meiden apart geteld en dan het totaal) er op school zijn. In weer een andere tabel staat per klas vermeld hoeveel kinderen er wees zijn, wie zijn vader of moeder niet meer heeft. En weer een andere tabel staat het rooster voor de leerkrachten.. Ga zo maar door.
We kwamen helaas niet rond de juiste tijd om een les mee te maken. Kinderen zitten op dit moment in de examentijd. De lagere klassen hadden hun examens al gemaakt, vorige week volgens mij, en dan is het ook heel normaal om gewoon niet meer naar school te komen. De laatste schooldag is officieel eind november. Toch kun je het de kinderen niet kwalijk nemen dat ze thuis blijven. Wanneer de examens zijn gemaakt zit de leerkracht namelijk de hele dag achter zijn bureau na te kijken en de kinderen die er wel zijn zitten in de schoolbanken te niksen. P6 maakte maandag een van hun examens. Het hoofd van de school liet ons trots zien hoe ze de kinderen in de banken hadden gezet, op een manier waarbij ze niet in staat zouden zijn bij elkaar te kijken. Ze willen graag weten wat het kind zelf weet en heeft geleerd het afgelopen jaar. Klinkt goed toch? Heel professioneel. Toch miste er iets voor mijn gevoel.. Ja, waar was de leraar die het groepje kinderen moest observeren? Op die vraag antwoordde het hoofd van de school (als of het de normaalste zaak van de wereld was): ‘Die zit buiten, hij observeert vanaf buiten’. Vanbinnen lig je dan helemaal dubbel van het lachen.
Inmiddels is onze slaapkamer in het staffhouse wel weer toe aan een schoonmaakbeurt. Laten we het er op houden dat het nu gezellig rommelig is maar het vandaag of ergens deze week wel nodig is de bezem er door te halen. Het afval dat wij verzamelen moeten we zelf verbranden. Het groente, fruit en tuinafval gaat in een groot gat in de grond achter het staffhouse.
Gister was het trouwens weer zo ver.. water ‘op’. Het is dan even niet mogelijk te douchen, de wc door te spoelen etc. Wc doorspoelen doen we dan door de spoelbak te vullen met regenwater dat wordt opgevangen in de regentonnen buiten. Tsja, je moet wat. Het water dat bij ons uit de kraan komt is afkomstig uit een aantal grote tanks die op de rock van Soroti staan. Zo nu en dan maken ze de tank schoon of er is simpel genoeg niet voldoende aanlevering. Gelukkig was het probleem vanochtend weer verholpen.
Woensdag zijn we weer een ervaring rijker geworden. Wijtske is namelijk voor een malariatest geweest in het hospital naast Amecet. Ze voelde zich niet helemaal op en top fit. Ik zal jullie meteen even geruststellen, de uitslag was negatief. Geen malaria! Maar goed, hebben we dit ook eens meegemaakt. Korte omschrijving van het proces. We kunnen hier door een kleine poort in de heg zo naar de buren lopen. Daar aangekomen vraag je de test aan en betaal je meteen 2000 shilling, nog niet eens een euro. Wijtske nam plaats op de stoel in ‘het lab’ waar een super klein gaatje in haar vinger werd geprikt voor bloed. Dit bloed werd op een glaasje uitgestreken en dat was het, voor ons dan. Er werd ons verteld dat we over een half uur terug konden komen. We hebben er maar een uur van gemaakt want ja, je weet hoe het werkt met Afrikaanse tijden.
We kwamen helaas niet rond de juiste tijd om een les mee te maken. Kinderen zitten op dit moment in de examentijd. De lagere klassen hadden hun examens al gemaakt, vorige week volgens mij, en dan is het ook heel normaal om gewoon niet meer naar school te komen. De laatste schooldag is officieel eind november. Toch kun je het de kinderen niet kwalijk nemen dat ze thuis blijven. Wanneer de examens zijn gemaakt zit de leerkracht namelijk de hele dag achter zijn bureau na te kijken en de kinderen die er wel zijn zitten in de schoolbanken te niksen. P6 maakte maandag een van hun examens. Het hoofd van de school liet ons trots zien hoe ze de kinderen in de banken hadden gezet, op een manier waarbij ze niet in staat zouden zijn bij elkaar te kijken. Ze willen graag weten wat het kind zelf weet en heeft geleerd het afgelopen jaar. Klinkt goed toch? Heel professioneel. Toch miste er iets voor mijn gevoel.. Ja, waar was de leraar die het groepje kinderen moest observeren? Op die vraag antwoordde het hoofd van de school (als of het de normaalste zaak van de wereld was): ‘Die zit buiten, hij observeert vanaf buiten’. Vanbinnen lig je dan helemaal dubbel van het lachen.
Inmiddels is onze slaapkamer in het staffhouse wel weer toe aan een schoonmaakbeurt. Laten we het er op houden dat het nu gezellig rommelig is maar het vandaag of ergens deze week wel nodig is de bezem er door te halen. Het afval dat wij verzamelen moeten we zelf verbranden. Het groente, fruit en tuinafval gaat in een groot gat in de grond achter het staffhouse.
Gister was het trouwens weer zo ver.. water ‘op’. Het is dan even niet mogelijk te douchen, de wc door te spoelen etc. Wc doorspoelen doen we dan door de spoelbak te vullen met regenwater dat wordt opgevangen in de regentonnen buiten. Tsja, je moet wat. Het water dat bij ons uit de kraan komt is afkomstig uit een aantal grote tanks die op de rock van Soroti staan. Zo nu en dan maken ze de tank schoon of er is simpel genoeg niet voldoende aanlevering. Gelukkig was het probleem vanochtend weer verholpen.
Woensdag zijn we weer een ervaring rijker geworden. Wijtske is namelijk voor een malariatest geweest in het hospital naast Amecet. Ze voelde zich niet helemaal op en top fit. Ik zal jullie meteen even geruststellen, de uitslag was negatief. Geen malaria! Maar goed, hebben we dit ook eens meegemaakt. Korte omschrijving van het proces. We kunnen hier door een kleine poort in de heg zo naar de buren lopen. Daar aangekomen vraag je de test aan en betaal je meteen 2000 shilling, nog niet eens een euro. Wijtske nam plaats op de stoel in ‘het lab’ waar een super klein gaatje in haar vinger werd geprikt voor bloed. Dit bloed werd op een glaasje uitgestreken en dat was het, voor ons dan. Er werd ons verteld dat we over een half uur terug konden komen. We hebben er maar een uur van gemaakt want ja, je weet hoe het werkt met Afrikaanse tijden.
groetjes Elsbeth
Geen opmerkingen:
Een reactie posten