Kerst in Oeganda!

Het wordt wel weer eens even tijd dat ik een verhaal hier op de site zet. Jullie zijn allemaal nog leuk kerst aan het vieren in Nederland, terwijl wij hier al weer gewoon met de gewone dingen in het kindertehuis bezig zijn. Onze kerstdag zit er al weer op. Ik kan wel een klein beetje zeggen dat we kerstdagen hadden, want wij zijn hier ook op kerstavond begonnen! Zoals elke dinsdagavond waren we van de week weer met de Nederlandse groep uit eten. We hadden het met elkaar even over hoe we hier kerst zouden gaan vieren. In Oeganda zijn ze een kerstnachtdienst niet gewend. Snap je niet, want de kerken zijn hier ontzettend actief. Er zijn kerken, daar kun je elke dag wel heen gaan. Maar goed een kerstnacht, zoals wij die gewend zijn, kennen ze hier niet. En dat vind ik nou juist het leukste aan kerst! Gezellig in het donker met elkaar kerstliederen zingen, muziek maken, verhalen vertellen en samen bidden. Els vertelde dat ze al jaren geen kerstnacht meer had gevierd en dat het haar ook wel weer eens leuk leek. Tijdens kerst hebben de mensen van het babytehuis geen tijd om naar de kerk te gaan en ook deze dienst schijnt niet zo bijzonder kerstig te zijn. Om kerst dan toch met het kerstgevoel te beginnen besloten we om zelf een kerstnachtdienst te organiseren op de veranda. Alle staf, vrijwilligers en kinderen van beide huizen zijn om half 11 's avonds bij elkaar gekomen op de veranda van n'ainapakin (huis van vrede). We hebben een muziekgroepje gemaakt (iemand op de dwarsfluit, Elsbeth en ik op bugel en trompet en twee gitaristen), liederen uitgezocht, één van de kinderen vertelde het kerstverhaal uit de Bijbel, Theo (broer van Els) vertelde een ander verhaal, de vrijwilligers van de YWAM base zongen allemaal een kerstlied in hun eigen taal en alle Nederlanders speelden en zongen het Ere zij God. Donderdag is er ook een nieuwe baby (James) gekomen van twee dagen oud, voor ons was dit het kerstkindje. Omdat we altijd gewend zijn om voor een nieuw binnengekomen kind te bidden, hebben we dit ook tijdens de dienst gedaan. Zoals het er nu uit ziet is het een gezonde baby. Zo mooi om te zien, want als hier een baby geboren wordt, is hij nog blank. En na een tijdje worden ze steeds donkerder. James is de oudste van een tweeling. Zijn tweelingbroertje is doodgeboren en zijn moeder is na de geboorte doodgebloed. Voor James en zijn vader is dit dus even een crisisopvang, hij kan hier goede melk krijgen en de vader heeft nu even tijd om alles te verwerken. Aan het eind van onze dienst hebben we nog even een soda gedronken en heerlijke kerstkoekjes en chocolaatjes gehad. De koekjes hadden we gebakken met de school en de chocolaatjes waren meegebracht uit Nederland, heerlijk! Alles was rond half één 's nachts afgelopen. Het was heel erg gezellig, maar we waren ook allemaal heel erg moe. We zijn hier gewend om rond half 10 wel te slapen.
Wijtske trof het, want zij mocht gisterochtend om 7 uur al weer beginnen met werken. Alle acht baby’s in bad en de fles geven en negen dreumesen porridge voeren en in de gaten houden. Ze zijn lekker het wereldje aan het verkennen hier en doen alles wat eigenlijk niet mag. Daarnaast hebben we nog vijf kleuters, waar we wat minder werk aan hebben. Vanaf half negen zijn Elsbeth en ik er ook maar uit gegaan en hebben we ze geholpen met het voorbereiden van de lunch en het diner voor zo’n 45 mensen. De helft van het Oegandeze personeel heeft een weekje vrij en de andere helft heeft volgende week vrij. Het is deze weken dus wel lekker hectisch hier. Gelukkig zijn de kinderen van Amun ook heel erg behulpzaam. De jongens helpen met de mannenklusjes, zoals bijvoorbeeld water halen en de meiden helpen met het verzorgen van de kleine kinderen. Ik heb me er over verbaasd hoe dat helpen gaat, ze helpen allemaal erg goed mee zonder dat er ook maar gezeurd wordt.
Aan het eind van de morgen heeft Simon een kalkoen geslacht. Wijtske was zo dapper om hem te assisteren. Simon heeft 'm vermoord en Wijtske moest op z'n poten gaan staan om te voorkomen dat ie ging vluchten. Bijna alle Mzungus waren getuigen van de slachtpartij. Met als gevolg; 's avonds alleen maar kalkoen voor de Oegandezen. Ik vind het toch wel wat fijner als mijn stukje vlees kant en klaar in de winkel ligt en dat ik niet meer kan zien wat het geweest is.
Om een uur of twaalf hadden we een lichte lunch, brood met zelfgemaakte eiersalade. Heerlijk! Daarna gingen Theo en Bernard in de keuken aan de slag om een heerlijke nasi te maken. Samen met Wijtske en Jolanda hebben we geholpen alle groentes te snijden. Rijst met uit Nederland meegebrachte kruiden en heel veel groente, ei en pittige pindasaus. Daarbij nog vier zelfgemaakte salades. Ondertussen werd in de woonkamer een tafel gedekt waar iedereen om heen kon zitten. Tafels en stoelen uit Amun heen en weer rijden en dan gaan bedenken hoe je op z’n gezelligst om de tafel kan zitten. Dat ging natuurlijk weer op z’n Nederlands… Eerst alles klaarzetten, dan een half uur discussiëren en schuiven hoe het anders kan staan en dan toch maar weer zo terug zetten, zoals het eerst stond. Rond half vijf was het wel tijd om te gaan dineren. Iedereen bij elkaar trommelen, liedje zingen en aanvallen maar.
De Oegandezen gingen voor de witte rijst met kalkoen en de Mzungus voor de nasi met pindasaus en salades. Ik was toch ook te nieuwsgierig naar hoe de kalkoen zou smaken, dus ik heb een klein stukje geproefd. Ik moet toegeven, ik had een heerlijk stukje. Wat bij de Oegandezen altijd wel grappig is als ze vlees opscheppen, ze zoeken precies dat stukje, waar ze zin in hebben. De linkerpoot, de rechtervleugel, een nek, enz. Ik weet niet wat ik heb gehad. Ik ben in de leer, maar ik kan het in de pan nog niet allemaal onderscheiden.
Als toetje hadden we cupjes verschillende smaken ijs. Ik bofte want er zat ook chocolade ijs tussen, hmm!
Na dit heerlijke diner vertelde Esther nog een heel mooi verhaal. Het was muisstil en iedereen zat met open mond te luisteren, echt goed als je dat voor elkaar krijgt.
Bijna alles wat ik zit te typen gaat over eten. Je zou het misschien niet denken, maar ook hier in Oeganda is kerst gezellig met familie bij elkaar zijn, lekkere dingen maken en eten. De nadruk ligt hier alleen niet op het vele eten, maar op dat je het met elkaar doet en dat het gezellig is. Dus in een klein half uurtje was alles weer schoon en aan de kant. ’s Avonds hebben we met de oudere kinderen de kerstuitzending van Dr. Quinn gekeken met een soda en een chocolaatje.
Ow ja en nu ben ik nog iets vergeten… Denk je dat als je met kerst in Afrika zit in plaats van sneeuw heel erg mooi weer hebt… is het de hele dag bewolkt en regenachtig. Heel vreemd, want zo’n dag hebben we hier nog niet eerder gehad. Waarschijnlijk zijn we te jaloers op de witte kerst bij jullie geweest.
Morgen komt Andries hier en maandag gaan we met z’n vieren op safari! Spannend, slapen in een tentje tussen de wilde dieren.
Als het allemaal goed gaat zetten we in het nieuwe jaar een safari-verhaal op de site!
Een goede jaarwisseling!

Voor hele gezellige foto's kun je kijken op www.picasaweb.google.com/amecet.uganda

heel veel liefs Joke

Merry Christmas!!!

Voor iedereen een warme kerstgroet vanuit Oeganda!

MERRY CHRISTMAS

AND

A HAPPY NEW YEAR!!!

liefs Elsbeth, Wijtske en Joke

Bijna kerst in warm Uganda

Christmas Gifts
Vorige week donderdag zijn we samen met Elias naar verschillende villages geweest om de ‘kerstpakketten’ te bezorgen. Het pakket bestaat voornamelijk uit praktische dingen, zoals; bonen, zout, rijst, suiker, muskietennet, posho, bodylotion, olie, kleurboek + kleurpotloden, snoepjes en ballonnen, brood, zeep en een teiltje. Ook kregen ze 6000 USH, om vlees te kopen voor christmas. In totaal zijn er ongeveer 50 gezinnen verblijd met een kerstpakket. We kwamen echt in de middle of nowhere, onze 4x4 auto was geen overbodige luxe! De mensen wonen als familie bij elkaar. Per familie hebben ze een aantal hutjes (slaaphut, kookhut, enz.) met daar omheen een stuk land. Een eind verder op woont weer een andere familie. Van dorpjes kun je dus bijna niet spreken.
Jammer genoeg waren niet alle kinderen thuis.. Als eerste stond Martha op de lijst. Elias ging eerst even polshoogte nemen, maar helaas.. Er was niemand! Wel stond er een raam open.. Dus hier hebben we maar gebruik van gemaakt. Van de 5 kinderen die we gingen bezoeken, waren er maar 3 daadwerkelijk thuis. Bij de een hebben we het aan een zus gegeven en bij de ander dus door het raam.
De rest was gelukkig thuis! De families waren erg gastvrij, de stoelen werden gelijk klaargezet! Bij elk gezin vroeg Elias hoe het met het kind ging en hij verwerkte dit in de administratie. Bij elk bezoek wordt namelijk iets opgeschreven, zodat ze het kind in de gaten kunnen houden. De cadeaus vielen in goede aarde en ze waren erg dankbaar!

Christmasmeeting op de YWAM-base
Vorige week vrijdag zijn we met heel Amecet (er bleven 2 baby’s + begeleidster thuis, verder werd iedereen in de auto’s gepropt!) naar de YWAM-base geweest. Er werd een christmasmeeting georganiseerd voor iedereen die bij YWAM werkt (YWAM-staff, Amecet N’Ainapakin, Amecet Amun, personeel van de Harmony-school, etc..). In het begin moest iedereen zichzelf even voorstellen, daarna hield Steve (’baas’ van YWAM Soroti) een praatje. De kinderen van Amecet Amun hebben een lied gezongen en daarna hebben de Tonga-boys hun dans laten zien. Nadat iedereen elkaar een ‘merry christmas’ had toegewenst, was er een gezamenlijke maaltijd. Na het eten ging iedereen weer naar huis.

Opening HIV-kliniek
Afgelopen weekend zijn Theo (Els haar broer), Bernard en zijn zoon Berre gearriveerd. Zij zijn speciaal gekomen voor de opening van de kiniek. Theo was ’guest of honour’. De kliniek is namelijk geschonken door ‘Stichting de Figurant’ uit Goes maar, ook jullie hebben een bijdrage geleverd aan de inrichting. De verf, bankjes in de wachtkamer en de kralentafel zijn gefinancierd met ons ingezamelde geld. De openingsceremonie bestond uit heel veel speeches, zang en dans door de kinderen van Amun, soda drinken en samozas eten, ‘het lint doorknipmoment’ en het bekijken van het gebouw!

Andere wetenswaardigheden
Er zijn weer 2 nieuwe kinderen (tweeling, jongen en een meisje) gekomen. De politie bracht ze afgelopen maandag. De kinderen zijn zondag bij de politie gebracht door een crazy moeder. Nadat ze de kinderen bij de politie achter heeft gelaten, is ze weggelopen. De politie is nog op zoek naar de moeder, maar de kinderen zijn nu veilig in Amecet. De kinderen zijn ongeveer 1,5 jaar (tenminste dat is wat we denken..), en zijn ook weer echte schatjes!

Vandaag hebben we koekjes gebakken met de zomerschool! Hebben uiteraard al een aantal geproefd, maar de rest bewaren we voor de kerstdagen.. Vanaf vandaag hebben we anderhalve week ‘vakantie‘! Volgende week staat de safari op de planning, hier hebben we alle drie vet veel zin in!

Voor visuele ondersteuning check:
www.picasaweb.google.com/amecet.uganda

Liefs, Wijtske

Veel knuffels en lieve woordjes

Hoogste tijd om onze site weer eens een update te geven. Genoeg te vertellen want vorige en deze week is er van alles gebeurd.

Zaterdagmiddag kwam een jonge vrouw met kind naar Amecet n‘ainapakin. Het jongetje zag er gezond uit. Haar vraag was of wij het kind voor een maand wilden opvangen, zij had een baan en kon daarom de komende weken niet voor hem zorgen. Els heeft haar duidelijk gemaakt dat ze dit kind niet aan kon nemen. Ten eerste omdat de vrouw geen papieren had en ten tweede omdat ze bang was dat de vrouw niet meer terug zou komen. Als zij verdwijnt heeft het jongetje helemaal niemand meer. Het verhaal van de vrouw klopte ook niet helemaal. Ze vertelde dat het niet haar baby was maar ze wilde er wel voor zorgen. Het komt wel vaker voor dat jonge vrouwen niet voor hun moederschap uit durven te komen. Teveel twijfel en onduidelijkheid.. uiteindelijk hebben ze haar weggestuurd. Die avond stonden we op het punt om uit eten te gaan toen we de vrouw weer voor de poort heen en weer zagen lopen. In het restaurant aangekomen ging nog geen 10 minuten later de telefoon. Hét jongetje was achter de poort van Amecet Amun achtergelaten! Helaas was de vrouw al verdwenen toen ze het jongetje ontdekten. Sinds zaterdagavond is Raymond in Amecet. De eerste dagen is hij bij ons door het leven gegaan als Don. We dachten zijn naam te weten maar gister bleek het toch anders te zijn. Hij schijnt rond de 9 maanden te zijn en huilt veel, vooral wanneer hij alleen is of in bed ligt. Nu, een aantal dagen later kan ik zeggen dat het al een stuk beter met hem gaat. Hij begint te lachen en kruipt door het hele huis iedereen achterna. Vandaag kregen we het bericht dat de jonge vrouw, die wel zijn moeder blijkt te zijn, is opgepakt. Ze is twintig jaar en heeft nog een oudere zoon. Voor haar ziet de toekomst er niet rooskleurig uit, er staat een hoge straf op het te vondeling leggen van een kind. Voor Raymond is de toekomst ook onzeker. Zijn vader wilde niet een tweede kind en toont tot nu toe daarom ook geen belangstelling.
Gister (dinsdag) is er een nieuw meisje gekomen. Haar naam is Irene en ze is 6 jaar oud. Zou je niet zeggen want ze is heel klein, dun en weegt maar 10 kilo. Een mooi meisje die meteen heel open was naar de aunties (tantes). Irene is HIV positief en heeft een zwakke gezondheid. We hopen dat de medicijnen haar snel sterker zullen maken.
Ester en Betty hebben sinds vorige week hun intrek gedaan in Amun. Ester is een vrij pittige tante die zich makkelijk tussen de andere kinderen mengt. Betty is het stille meisje en heeft gehoorproblemen die haar waarschijnlijk belemmeren in haar sociale contacten. Je moet duidelijk (luid) tegen haar praten. Gelukkig zijn er een aantal meiden van Amun die zich om haar bekommeren.
Judith, de baby in de couveuse, maakte tot kort veel progressie. Helaas is er deze week malaria bij haar geconstateerd. Er is hier wel een behandeling voor maar een van de bijwerkingen van malaria is diaree en dat kunnen kleine kinderen er niet goed bij hebben. Ze drogen snel uit. Gelukkig zag ze er vandaag iets beter en actiever uit. Ze voeden haar via een sonde en als ze genoeg energie heeft krijgt ze de fles.
Baby Christine is afgelopen week ook voor een malariatest geweest (omdat ze diaree had). Deze was, aan de ene kant gelukkig, negatief. Aan de andere kant moeilijk want ze zag er helemaal niet goed uit maandag en dinsdag. De dokter heeft nu een infuus aangelegd waarmee ze extra vocht krijgt toegediend. Ik heb vanavond in haar bedje gekeken en ze ligt inmiddels weer graaiend met haar handjes te zoeken naar een fles.
Patrick voelt zich steeds meer thuis in n’ainapakin. Hij begint zijn ‘streekjes’ te krijgen en lacht veel. Naast momenten van lachen zijn er ook momenten van tranen. Soms omdat het niet naar zijn zin gaat maar ook stille traantjes. Niemand weet dan wat er in hem om gaat. Veel knuffels en lieve woordjes verzachten deze momenten een beetje hoop ik.

De vakantieschool gaat nog steeds leuk. Deze week hebben we zelfs drie stagiaires onder onze hoede gekregen. Het zijn drie mannen afkomstig van de ‘base’ van YWAM. Zij komen drie dagen in de week ons assisteren. Vandaag hebben ze het creatieve/sportuurtje georganiseerd. Hilarisch uurtje was dit, ze gingen ons een dans aanleren. Een van de mannen is afkomstig van het eiland Tonga. De Tongadans stond dan ook op het programma. Foto’s zeggen meer dan woorden. Kijk daarom op www.picasaweb.google.com/amecet.uganda

Het schilderen in de kinderkliniek schiet op. We zijn de hele week alle middagen fanatiek bezig geweest. Onder toeziend oog van verschillende Ugandese bouwvakkers hebben we een vrolijke wachtkamer gecreëerd. Vrijdag gaan we voor de ‘finishing touch’!
Morgen (donderdag) hebben we geen vakantieschool. We gaan met Elias ‘jullie’ kerstpakketten naar een aantal villages brengen! We zijn helemaal enthousiast en berichten jullie deze week met meer verhalen en foto’s!

Liefs Elsbeth

Bestemming bereikt!

Spetterend nieuws vanuit Soroti! Er is een bestemming vastgelegd voor het ingezamelde geld! Met het bedrag dat inmiddels al de 10.000 euro heeft overschreden zullen onder andere de kerstpakketten worden gefinancierd. Deze pakketten worden samengesteld voor families van kinderen die in Amecet zijn geweest. De inhoud bestaat uit voedsel, dekens, zeep, suiker en andere praktische dingen. Als het goed is wordt er volgende week gestart met inkopen doen en mogen wij helpen met inpakken. Vanzelfsprekend gaan we ook mee als de pakketten worden rondgebracht. Maar dit is nog niet alles. De tienduizend euro, 27,5 miljoen Ugandese Shilling, is goed voor een tweede doel! Met het ingezamelde geld kunnen we een bijdrage leveren aan de bouw van de nieuwe kinderkliniek in Soroti. Het gebouw is bijna klaar maar de inrichting ontbreekt nog. Het idee is om de inrichting van de wachtkamer te sponsoren. Jullie worden op de hoogte gehouden! De opening is namelijk zeer binnenkort, halverwege december!

Sportdag en school op Amun

Het is weer hoog tijd voor een nieuw verhaal. In het babytehuis is het inmiddels al weer redelijk druk. We hebben nu in totaal 18 kinderen in Amecet. Er zijn vorige week weer een aantal kinderen bij gekomen.
Judith, een prematuur baby, zij ligt hier in de couveuse. Christien, een kleine baby, waarvan de moeder vlak is overleden. Hellen is een oudere baby, zij kwam hier heel erg ondervoed binnen. Haar hele lichaam is opgezwollen, waardoor haar vel is gesprongen. We proberen haar hier weer een beetje aan te sterken, maar ze spuugt telkens alles weer uit wat ze binnen krijgt. Op dit moment krijgt ze sondevoeding, waardoor het ietsje beter met haar gaat. Betty is een meisje van 14 jaar. Ze is afgelopen jaar heel erg ziek geweest en is daardoor een jaar niet naar school geweest. Ze wilde zelf heel graag naar Amecet komen. Ze hopen dat ze hier door de juiste medicijnen en voeding minder vaak ziek zal zijn en dan weer naar school kan. Esther is ook een meisje van 14 jaar, waarvan beide ouders zijn overleden. Ze leefde in de village bij haar oom, maar haar oom zag haar meer als goedkope werkster. Ze ging naar school, maar moest daarnaast nog te veel werk doen. Dit was niet goed voor haar gezondheid. Amecet hield haar al in de gaten en had de oom al een paar keer gewaarschuwd en laten weten dat ze hier ook mocht komen. Nu is ze tijdelijk in Amecet en gaat later naar Amun.
Met Patrick gaat het stukken beter. Zijn wonden helen, hij eet goed en zo nu en dan kunnen we een lach op zijn gezicht te voorschijn toveren. Hij wil heel graag bij iemand zitten en laat steeds meer van zich horen. We waren er verbaasd over toen hij de tweede dag al weer naar zijn vader vroeg, hij wilde weer naar hem toe…
Vanaf deze week werken we alleen in de weekenden in Amecet en hebben we door de week de vakantieschool op Amun. Het schooljaar is hier vorige week afgelopen en de kinderen hebben nu twee maanden vakantie.

Sportdag
Afgelopen vrijdag was het dus de laatste schooldag van dit schooljaar. In Nederland zijn we gewend om er een hele feestelijke dag van te maken, maar hier doen de leraren het liefste niks. De kinderen zitten een hele dag in de schoolbank en aan het einde van de morgen worden de rapporten uitgedeeld. Arja vond dit zo sneu voor de kinderen, dat ze dit jaar aan ons heeft gevraagd om een spelochtend te organiseren. Wij waren meteen enthousiast, leuke uitdaging om hier een sportdag te organiseren. Een uitdaging was het ook zeker, want een spellencircuit zijn ze hier helemaal niet gewend. We hebben alle spelregels uitgeschreven, scorekaarten gemaakt, groepen ingedeeld door middel van gekleurde dierenkaartjes, enz. Donderdagmiddag zijn we naar de school gegaan om de leraren het hele circuit uit te leggen. Alles er aan gedaan om het zo duidelijk mogelijk te maken. Gelukkig waren de leraren enthousiast. En nu was het hopen dat alles zo ging verlopen, zoals we uitgedacht hadden! Teacher Alice gaf eerst aan alle kinderen een bibleclass. Daarna hebben we de kinderen ingedeeld in groepjes en konden de spellen van start gaan. We hadden een circuit van acht spellen, welke elk tien minuten werden gespeeld. Rennen, water gooien, zaklopen, kruiwagenrace, touwtrekken, balgooien, kat en muisspel en flesjevoetbal. De kinderen en de leerkrachten hadden erg veel lol en waren super fanatiek. En wij konden rustig genieten en de tijd bewaken, want alles verliep hartstikke prima!

Vakantieschool
We hebben nu inmiddels drie dagen vakantieschool achter de rug. En ook deze dagen verliepen hartstikke prima. Vorige week keken we er nog een klein beetje tegen aan, omdat we niet zo goed wisten wat we moesten verwachten. We wisten niet precies hoeveel kinderen er zouden komen en wat de niveaus van de kinderen waren. Zelf wilden we er wel een leuke vakantieschool van maken, maar het is ook de bedoeling dat de kinderen wat gaan leren. Maandag hebben we eerst maar een soort introductiedag gehad. We hebben de kinderen geobserveerd tijdens het lezen, beetje groepjes proberen te maken en we hebben spelletjes gedaan om te kijken hoe goed de kinderen zijn in de tafels van vermenigvuldiging. We hebben een soort kleutergroepje van 3 kinderen en we hebben een beginnend leesgroepje. De rest kan al wel redelijk goed lezen. De tafels van vermenigvuldiging vinden ze allemaal nog best wel moeilijk. Ook is er een jongen die volgend jaar naar P6 (ongeveer groep 7/8) nog een keer over moet doen, maar die nog heel veel moeite heeft met spelling, lezen en tafels. Wij proberen hem tijdens deze vakantieschool zoveel mogelijk bij te brengen, zodat hij alsnog naar P7 kan. Twee kinderen kunnen bijna geen Engels, dat is nog best lastig, maar gelukkig helpen de andere kinderen goed mee.
We hebben voor elke dag een redelijk vast programma van half negen tot half één. Eerst bibleclass, daarna een half uurtje tafels, dan een half uurtje lezen en dan is het tijd voor een break. Na de break nog een half uurtje lezen/spelling en daarna nog een spel of iets creatiefs.
Het is voor ons en voor de kinderen nog een beetje wennen, maar vooral tijdens het laatste uurtje hebben we veel plezier. Ze zijn hier erg competitiegericht, maar kunnen daarnaast ook heel veel lol hebben tijdens een spel.

Rots
In de eerste week hebben we de kleine rots van Soroti beklommen, maar afgelopen zaterdag hebben we de grote rots beklommen. Hoewel de Nederlanders hier het ons af hadden geraden, hebben we hem toch beklommen. Het schijnt dat het in de tijd van de rebellen nog wel gevaarlijk was om de rots te beklimmen, omdat soldaten de rots bewaken. De soldaten bewaken twee hele grote watertanken die boven op de rots staan. Halverwege werden we ingehaald door een soldaat, die ons graag de weg naar boven wilde wijzen. Het was een aardige man en helemaal niet gevaarlijk. Boven op de rots konden we over de hele stad kijken!

Wereldaidsdag
Op 1 december wordt jaarlijks de wereldaidsdag gehouden. Hier in Amecet zijn ze gewend om de overleden kinderen van het afgelopen jaar te herdenken, door middel van het aansteken van een kaars en het vertellen van hun levensverhaal. Na de herdenking wordt het leven van alle andere kinderen gevierd met muziek, taart en een soda (frisdrank).
Ik vond het heel bijzonder om dit mee te maken. Het is een speciaal moment om zo met alle kinderen en medewerkers dit te herdenken en vooral te vieren. Want als Amecet, Amun, de vrijwilligers en de sponsoren er niet geweest waren, hadden we voor veel kinderen dit leven niet kunnen vieren. Els bedankte daarom ook nog even speciaal alle sponsoren.

Helpende Hollander

Donderdag 3 december om 17.10 uur komt Els met Amecet in het programma Nederland helpt. Misschien vinden jullie het leuk om te kijken!

Voor foto's kun je kijken op www.picasaweb.google.com/amecet.uganda

veel liefs, Joke