Kerst in Oeganda!

Het wordt wel weer eens even tijd dat ik een verhaal hier op de site zet. Jullie zijn allemaal nog leuk kerst aan het vieren in Nederland, terwijl wij hier al weer gewoon met de gewone dingen in het kindertehuis bezig zijn. Onze kerstdag zit er al weer op. Ik kan wel een klein beetje zeggen dat we kerstdagen hadden, want wij zijn hier ook op kerstavond begonnen! Zoals elke dinsdagavond waren we van de week weer met de Nederlandse groep uit eten. We hadden het met elkaar even over hoe we hier kerst zouden gaan vieren. In Oeganda zijn ze een kerstnachtdienst niet gewend. Snap je niet, want de kerken zijn hier ontzettend actief. Er zijn kerken, daar kun je elke dag wel heen gaan. Maar goed een kerstnacht, zoals wij die gewend zijn, kennen ze hier niet. En dat vind ik nou juist het leukste aan kerst! Gezellig in het donker met elkaar kerstliederen zingen, muziek maken, verhalen vertellen en samen bidden. Els vertelde dat ze al jaren geen kerstnacht meer had gevierd en dat het haar ook wel weer eens leuk leek. Tijdens kerst hebben de mensen van het babytehuis geen tijd om naar de kerk te gaan en ook deze dienst schijnt niet zo bijzonder kerstig te zijn. Om kerst dan toch met het kerstgevoel te beginnen besloten we om zelf een kerstnachtdienst te organiseren op de veranda. Alle staf, vrijwilligers en kinderen van beide huizen zijn om half 11 's avonds bij elkaar gekomen op de veranda van n'ainapakin (huis van vrede). We hebben een muziekgroepje gemaakt (iemand op de dwarsfluit, Elsbeth en ik op bugel en trompet en twee gitaristen), liederen uitgezocht, één van de kinderen vertelde het kerstverhaal uit de Bijbel, Theo (broer van Els) vertelde een ander verhaal, de vrijwilligers van de YWAM base zongen allemaal een kerstlied in hun eigen taal en alle Nederlanders speelden en zongen het Ere zij God. Donderdag is er ook een nieuwe baby (James) gekomen van twee dagen oud, voor ons was dit het kerstkindje. Omdat we altijd gewend zijn om voor een nieuw binnengekomen kind te bidden, hebben we dit ook tijdens de dienst gedaan. Zoals het er nu uit ziet is het een gezonde baby. Zo mooi om te zien, want als hier een baby geboren wordt, is hij nog blank. En na een tijdje worden ze steeds donkerder. James is de oudste van een tweeling. Zijn tweelingbroertje is doodgeboren en zijn moeder is na de geboorte doodgebloed. Voor James en zijn vader is dit dus even een crisisopvang, hij kan hier goede melk krijgen en de vader heeft nu even tijd om alles te verwerken. Aan het eind van onze dienst hebben we nog even een soda gedronken en heerlijke kerstkoekjes en chocolaatjes gehad. De koekjes hadden we gebakken met de school en de chocolaatjes waren meegebracht uit Nederland, heerlijk! Alles was rond half één 's nachts afgelopen. Het was heel erg gezellig, maar we waren ook allemaal heel erg moe. We zijn hier gewend om rond half 10 wel te slapen.
Wijtske trof het, want zij mocht gisterochtend om 7 uur al weer beginnen met werken. Alle acht baby’s in bad en de fles geven en negen dreumesen porridge voeren en in de gaten houden. Ze zijn lekker het wereldje aan het verkennen hier en doen alles wat eigenlijk niet mag. Daarnaast hebben we nog vijf kleuters, waar we wat minder werk aan hebben. Vanaf half negen zijn Elsbeth en ik er ook maar uit gegaan en hebben we ze geholpen met het voorbereiden van de lunch en het diner voor zo’n 45 mensen. De helft van het Oegandeze personeel heeft een weekje vrij en de andere helft heeft volgende week vrij. Het is deze weken dus wel lekker hectisch hier. Gelukkig zijn de kinderen van Amun ook heel erg behulpzaam. De jongens helpen met de mannenklusjes, zoals bijvoorbeeld water halen en de meiden helpen met het verzorgen van de kleine kinderen. Ik heb me er over verbaasd hoe dat helpen gaat, ze helpen allemaal erg goed mee zonder dat er ook maar gezeurd wordt.
Aan het eind van de morgen heeft Simon een kalkoen geslacht. Wijtske was zo dapper om hem te assisteren. Simon heeft 'm vermoord en Wijtske moest op z'n poten gaan staan om te voorkomen dat ie ging vluchten. Bijna alle Mzungus waren getuigen van de slachtpartij. Met als gevolg; 's avonds alleen maar kalkoen voor de Oegandezen. Ik vind het toch wel wat fijner als mijn stukje vlees kant en klaar in de winkel ligt en dat ik niet meer kan zien wat het geweest is.
Om een uur of twaalf hadden we een lichte lunch, brood met zelfgemaakte eiersalade. Heerlijk! Daarna gingen Theo en Bernard in de keuken aan de slag om een heerlijke nasi te maken. Samen met Wijtske en Jolanda hebben we geholpen alle groentes te snijden. Rijst met uit Nederland meegebrachte kruiden en heel veel groente, ei en pittige pindasaus. Daarbij nog vier zelfgemaakte salades. Ondertussen werd in de woonkamer een tafel gedekt waar iedereen om heen kon zitten. Tafels en stoelen uit Amun heen en weer rijden en dan gaan bedenken hoe je op z’n gezelligst om de tafel kan zitten. Dat ging natuurlijk weer op z’n Nederlands… Eerst alles klaarzetten, dan een half uur discussiëren en schuiven hoe het anders kan staan en dan toch maar weer zo terug zetten, zoals het eerst stond. Rond half vijf was het wel tijd om te gaan dineren. Iedereen bij elkaar trommelen, liedje zingen en aanvallen maar.
De Oegandezen gingen voor de witte rijst met kalkoen en de Mzungus voor de nasi met pindasaus en salades. Ik was toch ook te nieuwsgierig naar hoe de kalkoen zou smaken, dus ik heb een klein stukje geproefd. Ik moet toegeven, ik had een heerlijk stukje. Wat bij de Oegandezen altijd wel grappig is als ze vlees opscheppen, ze zoeken precies dat stukje, waar ze zin in hebben. De linkerpoot, de rechtervleugel, een nek, enz. Ik weet niet wat ik heb gehad. Ik ben in de leer, maar ik kan het in de pan nog niet allemaal onderscheiden.
Als toetje hadden we cupjes verschillende smaken ijs. Ik bofte want er zat ook chocolade ijs tussen, hmm!
Na dit heerlijke diner vertelde Esther nog een heel mooi verhaal. Het was muisstil en iedereen zat met open mond te luisteren, echt goed als je dat voor elkaar krijgt.
Bijna alles wat ik zit te typen gaat over eten. Je zou het misschien niet denken, maar ook hier in Oeganda is kerst gezellig met familie bij elkaar zijn, lekkere dingen maken en eten. De nadruk ligt hier alleen niet op het vele eten, maar op dat je het met elkaar doet en dat het gezellig is. Dus in een klein half uurtje was alles weer schoon en aan de kant. ’s Avonds hebben we met de oudere kinderen de kerstuitzending van Dr. Quinn gekeken met een soda en een chocolaatje.
Ow ja en nu ben ik nog iets vergeten… Denk je dat als je met kerst in Afrika zit in plaats van sneeuw heel erg mooi weer hebt… is het de hele dag bewolkt en regenachtig. Heel vreemd, want zo’n dag hebben we hier nog niet eerder gehad. Waarschijnlijk zijn we te jaloers op de witte kerst bij jullie geweest.
Morgen komt Andries hier en maandag gaan we met z’n vieren op safari! Spannend, slapen in een tentje tussen de wilde dieren.
Als het allemaal goed gaat zetten we in het nieuwe jaar een safari-verhaal op de site!
Een goede jaarwisseling!

Voor hele gezellige foto's kun je kijken op www.picasaweb.google.com/amecet.uganda

heel veel liefs Joke