Veel knuffels en lieve woordjes

Hoogste tijd om onze site weer eens een update te geven. Genoeg te vertellen want vorige en deze week is er van alles gebeurd.

Zaterdagmiddag kwam een jonge vrouw met kind naar Amecet n‘ainapakin. Het jongetje zag er gezond uit. Haar vraag was of wij het kind voor een maand wilden opvangen, zij had een baan en kon daarom de komende weken niet voor hem zorgen. Els heeft haar duidelijk gemaakt dat ze dit kind niet aan kon nemen. Ten eerste omdat de vrouw geen papieren had en ten tweede omdat ze bang was dat de vrouw niet meer terug zou komen. Als zij verdwijnt heeft het jongetje helemaal niemand meer. Het verhaal van de vrouw klopte ook niet helemaal. Ze vertelde dat het niet haar baby was maar ze wilde er wel voor zorgen. Het komt wel vaker voor dat jonge vrouwen niet voor hun moederschap uit durven te komen. Teveel twijfel en onduidelijkheid.. uiteindelijk hebben ze haar weggestuurd. Die avond stonden we op het punt om uit eten te gaan toen we de vrouw weer voor de poort heen en weer zagen lopen. In het restaurant aangekomen ging nog geen 10 minuten later de telefoon. Hét jongetje was achter de poort van Amecet Amun achtergelaten! Helaas was de vrouw al verdwenen toen ze het jongetje ontdekten. Sinds zaterdagavond is Raymond in Amecet. De eerste dagen is hij bij ons door het leven gegaan als Don. We dachten zijn naam te weten maar gister bleek het toch anders te zijn. Hij schijnt rond de 9 maanden te zijn en huilt veel, vooral wanneer hij alleen is of in bed ligt. Nu, een aantal dagen later kan ik zeggen dat het al een stuk beter met hem gaat. Hij begint te lachen en kruipt door het hele huis iedereen achterna. Vandaag kregen we het bericht dat de jonge vrouw, die wel zijn moeder blijkt te zijn, is opgepakt. Ze is twintig jaar en heeft nog een oudere zoon. Voor haar ziet de toekomst er niet rooskleurig uit, er staat een hoge straf op het te vondeling leggen van een kind. Voor Raymond is de toekomst ook onzeker. Zijn vader wilde niet een tweede kind en toont tot nu toe daarom ook geen belangstelling.
Gister (dinsdag) is er een nieuw meisje gekomen. Haar naam is Irene en ze is 6 jaar oud. Zou je niet zeggen want ze is heel klein, dun en weegt maar 10 kilo. Een mooi meisje die meteen heel open was naar de aunties (tantes). Irene is HIV positief en heeft een zwakke gezondheid. We hopen dat de medicijnen haar snel sterker zullen maken.
Ester en Betty hebben sinds vorige week hun intrek gedaan in Amun. Ester is een vrij pittige tante die zich makkelijk tussen de andere kinderen mengt. Betty is het stille meisje en heeft gehoorproblemen die haar waarschijnlijk belemmeren in haar sociale contacten. Je moet duidelijk (luid) tegen haar praten. Gelukkig zijn er een aantal meiden van Amun die zich om haar bekommeren.
Judith, de baby in de couveuse, maakte tot kort veel progressie. Helaas is er deze week malaria bij haar geconstateerd. Er is hier wel een behandeling voor maar een van de bijwerkingen van malaria is diaree en dat kunnen kleine kinderen er niet goed bij hebben. Ze drogen snel uit. Gelukkig zag ze er vandaag iets beter en actiever uit. Ze voeden haar via een sonde en als ze genoeg energie heeft krijgt ze de fles.
Baby Christine is afgelopen week ook voor een malariatest geweest (omdat ze diaree had). Deze was, aan de ene kant gelukkig, negatief. Aan de andere kant moeilijk want ze zag er helemaal niet goed uit maandag en dinsdag. De dokter heeft nu een infuus aangelegd waarmee ze extra vocht krijgt toegediend. Ik heb vanavond in haar bedje gekeken en ze ligt inmiddels weer graaiend met haar handjes te zoeken naar een fles.
Patrick voelt zich steeds meer thuis in n’ainapakin. Hij begint zijn ‘streekjes’ te krijgen en lacht veel. Naast momenten van lachen zijn er ook momenten van tranen. Soms omdat het niet naar zijn zin gaat maar ook stille traantjes. Niemand weet dan wat er in hem om gaat. Veel knuffels en lieve woordjes verzachten deze momenten een beetje hoop ik.

De vakantieschool gaat nog steeds leuk. Deze week hebben we zelfs drie stagiaires onder onze hoede gekregen. Het zijn drie mannen afkomstig van de ‘base’ van YWAM. Zij komen drie dagen in de week ons assisteren. Vandaag hebben ze het creatieve/sportuurtje georganiseerd. Hilarisch uurtje was dit, ze gingen ons een dans aanleren. Een van de mannen is afkomstig van het eiland Tonga. De Tongadans stond dan ook op het programma. Foto’s zeggen meer dan woorden. Kijk daarom op www.picasaweb.google.com/amecet.uganda

Het schilderen in de kinderkliniek schiet op. We zijn de hele week alle middagen fanatiek bezig geweest. Onder toeziend oog van verschillende Ugandese bouwvakkers hebben we een vrolijke wachtkamer gecreëerd. Vrijdag gaan we voor de ‘finishing touch’!
Morgen (donderdag) hebben we geen vakantieschool. We gaan met Elias ‘jullie’ kerstpakketten naar een aantal villages brengen! We zijn helemaal enthousiast en berichten jullie deze week met meer verhalen en foto’s!

Liefs Elsbeth