Vandaag is onze laatste week in Amecet aangebroken. De tijd gaat echt ontzettend snel. Over twee en een halve week zijn we al weer thuis. Ik vind het jammer om hier weer weg te moeten gaan en de kinderen straks allemaal gedag te zeggen, maar ik heb ook wel weer heel erg veel zin iedereen thuis weer te zien en de gewone dingetjes weer te gaan doen. We hebben afgelopen week wel weer een beetje een heftig weekje achter de rug.
Ernstig zieke baby’s
Vorige week vrijdag is baby Paul geboren en hier gebracht. Het was een zware bevalling. Er kwam eerst alleen maar één armpje. Moeder moest vervoerd worden naar een ander ziekenhuis om baby Paul met een keizersnee geboren te laten worden. Dit is allemaal te zwaar voor de moeder geweest en zij is een paar uur na de bevalling overleden. Een aantal familieleden hebben Paul daarna hier gebracht. Een lekkere dikke gezonde baby met een gekneusde arm, dachten we hier. Maar een paar uur later bleek er meer aan de hand te zijn, Paul kreeg erg regelmatig stuiptrekjes en liep blauw aan. Els heeft hem aan het zuurstofapparaat gezet (dat ze hier zelf heeft). Waarschijnlijk heeft Paul bij de geboorte een hersenbloeding opgelopen. Hoe het allemaal verder met hem zou gaan wisten we toen nog niet, erg spannend allemaal.
Ook met baby James ging het niet zo goed. Hij was die week alleen maar afgevallen, terwijl hij wel goed dronk en niet ‘ziek’ was. Een ontzettend magere baby, die veel moeite met zijn ademhaling heeft. Omdat ze niet weten wat er met hem aan de hand is, kunnen we niet veel voor hem doen. Hij heeft in het weekend een blinde antibioticakuur gehad om toch iets voor hem te doen. De medisch deskundigen hier gaven hem in het weekend niet veel hoop, het ging niet goed met hem. Nu zijn we inmiddels een week later. Afgelopen woensdag is Paul overleden. Vanaf het weekend heeft hij in een soort coma gelegen. We kregen eigenlijk geen contact met hem, maar ja dat is sowieso ook moeilijk met zo’n jonge baby. Ze wisten niet hoe heftig de hersenbloeding was geweest en hoeveel hersenactiviteit Paul nog had. Ze hebben daarvoor ook geen meetapparatuur hier in de buurt. Wat we wel wisten was dat hij niet zonder de extra zuurstof kon en hij kon ook niet zelf slikken. Woensdag is dr. Florence nog langs geweest om bij de beide baby’s te kijken. Ze adviseerde Els om Paul nog een bloedtransfusie te geven, misschien dat hij daar nog iets van op zou knappen. Nadat ze terug waren van het ziekenhuis is Paul redelijk snel overleden. Hoewel we er de hele week op zaten te wachten is het toch nog wel weer schrikken. Je blijft ook voor zo’n kereltje hopen en bidden dat het goed komt. Het is heel onnatuurlijk dat zo’n jonge baby’s zo snel komt te overlijden. Hij heeft nog niks van de hele wereld gezien. En ook voor de familie is het natuurlijk verschrikkelijk net een paar dagen geleden de moeder begraven en dan komt het kind er meteen nog achter aan.
Nadat Paul woensdag overleden is, hebben we met alle kinderen voor hem gebeden. Het is heel erg mooi hoe hier met de kinderen om wordt gegaan als er iemand overlijdt. Het is iets wat bij het leven hoort en dat weten ze allemaal. Ze weten ook allemaal dat ze zelf ziek zijn en dat er hetzelfde met hen kan gebeuren. Doordat er hier heel open over wordt en kan worden gesproken, kunnen ze er toch wel goed mee omgaan. Alle kinderen hebben bij Paul gekeken en afscheid genomen. Simon is naar de markt gegaan voor een kistje en posho en beans, zodat ze hem diezelfde middag nog naar de village en zijn familie konden brengen. Als er iemand overlijdt, krijgt de familie heel veel bezoek, vandaar de extra posho en beans.
Met James gaat het eigenlijk nog steeds een beetje hetzelfde. Hij is deze week niet echt achteruit gegaan, maar hij is er ook niet beter op geworden. Hij is nu nog weer bezig met een andere blinde antibioticakuur. Het zou zo mooi zijn dat hij hier weer een beetje van op gaat knappen. We blijven hoop houden en voor hem bidden.
Vakantieschool
Donderdag hebben we met alle kinderen pizza gebakken. Elk kind een eigen kleine pizza. Zelf deeg maken, groente snijden en beleggen maar. Het bakken in de oven moest in etappes, dus we hebben ’s avonds bij een film de pizza’s opgegeten. We hebben er allemaal van genoten.
Gister was de laatste schooldag. We wilden er een gezellige dag van maken. Na het bijbelverhaal hebben we met z’n allen een tafelbingo gedaan. De kinderen waren super fanatiek, want ze konden prijsjes winnen. Na de break hebben we emmers gevuld met waterballonnen, want er stond een waterballonnengevecht op het programma. De waterballonnen zijn voor de fun, want na één minuut zijn ze allemaal kapot en daarna wordt er met hele emmers, flessen en kannen gegooid. Echt super grappig en in een mum van tijd heeft niemand meer iets droogs aan. Na een (koude) douche zijn we nog met alle kinderen een soda gaan drinken met een samosa (soort loempia) en een mandazi (soort oliebol). Dit zijn twee typisch Oegandeze snackjes. Het was heel erg gezellig.
Meidenavond
Donderdagavond hebben we voor de staf hier een meidenavond georganiseerd. We hadden maskertjes meegenomen uit Nederland, die we graag nog even wilden gebruiken. Met een heerlijke fruitsalade, stukjes pizza, chocolade, een soda hebben we Mamma mia gekeken en elkaar heerlijk verwend met maskertjes, massages en nagels lakken. We hebben heel veel lol gehad, de Oegandeze staf is zoiets helemaal niet gewend. En het is een mooi gezicht, zo’n mooie donkere vrouw met een groen of oranje gezicht.
Vandaag zijn we met z’n drieën nog een keer naar Mbale gereisd. Ons visum zou vandaag afgelopen zijn en moest nog even verlengd worden. Wijtske heeft deze week een paar keer met meneer James van de immigrationoffice gebeld om te vragen of we langs konden komen. Hij is vandaag speciaal voor ons naar zijn kantoor gekomen om even een nieuwe stempel in ons paspoort te zetten. Nu we toch in Mbale waren zijn we ook nog maar even lekker gaan zwemmen en zonnen. Het is natuurlijk wel de bedoeling dat we lekker bruin thuis gaan komen!
Ernstig zieke baby’s
Vorige week vrijdag is baby Paul geboren en hier gebracht. Het was een zware bevalling. Er kwam eerst alleen maar één armpje. Moeder moest vervoerd worden naar een ander ziekenhuis om baby Paul met een keizersnee geboren te laten worden. Dit is allemaal te zwaar voor de moeder geweest en zij is een paar uur na de bevalling overleden. Een aantal familieleden hebben Paul daarna hier gebracht. Een lekkere dikke gezonde baby met een gekneusde arm, dachten we hier. Maar een paar uur later bleek er meer aan de hand te zijn, Paul kreeg erg regelmatig stuiptrekjes en liep blauw aan. Els heeft hem aan het zuurstofapparaat gezet (dat ze hier zelf heeft). Waarschijnlijk heeft Paul bij de geboorte een hersenbloeding opgelopen. Hoe het allemaal verder met hem zou gaan wisten we toen nog niet, erg spannend allemaal.
Ook met baby James ging het niet zo goed. Hij was die week alleen maar afgevallen, terwijl hij wel goed dronk en niet ‘ziek’ was. Een ontzettend magere baby, die veel moeite met zijn ademhaling heeft. Omdat ze niet weten wat er met hem aan de hand is, kunnen we niet veel voor hem doen. Hij heeft in het weekend een blinde antibioticakuur gehad om toch iets voor hem te doen. De medisch deskundigen hier gaven hem in het weekend niet veel hoop, het ging niet goed met hem. Nu zijn we inmiddels een week later. Afgelopen woensdag is Paul overleden. Vanaf het weekend heeft hij in een soort coma gelegen. We kregen eigenlijk geen contact met hem, maar ja dat is sowieso ook moeilijk met zo’n jonge baby. Ze wisten niet hoe heftig de hersenbloeding was geweest en hoeveel hersenactiviteit Paul nog had. Ze hebben daarvoor ook geen meetapparatuur hier in de buurt. Wat we wel wisten was dat hij niet zonder de extra zuurstof kon en hij kon ook niet zelf slikken. Woensdag is dr. Florence nog langs geweest om bij de beide baby’s te kijken. Ze adviseerde Els om Paul nog een bloedtransfusie te geven, misschien dat hij daar nog iets van op zou knappen. Nadat ze terug waren van het ziekenhuis is Paul redelijk snel overleden. Hoewel we er de hele week op zaten te wachten is het toch nog wel weer schrikken. Je blijft ook voor zo’n kereltje hopen en bidden dat het goed komt. Het is heel onnatuurlijk dat zo’n jonge baby’s zo snel komt te overlijden. Hij heeft nog niks van de hele wereld gezien. En ook voor de familie is het natuurlijk verschrikkelijk net een paar dagen geleden de moeder begraven en dan komt het kind er meteen nog achter aan.
Nadat Paul woensdag overleden is, hebben we met alle kinderen voor hem gebeden. Het is heel erg mooi hoe hier met de kinderen om wordt gegaan als er iemand overlijdt. Het is iets wat bij het leven hoort en dat weten ze allemaal. Ze weten ook allemaal dat ze zelf ziek zijn en dat er hetzelfde met hen kan gebeuren. Doordat er hier heel open over wordt en kan worden gesproken, kunnen ze er toch wel goed mee omgaan. Alle kinderen hebben bij Paul gekeken en afscheid genomen. Simon is naar de markt gegaan voor een kistje en posho en beans, zodat ze hem diezelfde middag nog naar de village en zijn familie konden brengen. Als er iemand overlijdt, krijgt de familie heel veel bezoek, vandaar de extra posho en beans.
Met James gaat het eigenlijk nog steeds een beetje hetzelfde. Hij is deze week niet echt achteruit gegaan, maar hij is er ook niet beter op geworden. Hij is nu nog weer bezig met een andere blinde antibioticakuur. Het zou zo mooi zijn dat hij hier weer een beetje van op gaat knappen. We blijven hoop houden en voor hem bidden.
Vakantieschool
Donderdag hebben we met alle kinderen pizza gebakken. Elk kind een eigen kleine pizza. Zelf deeg maken, groente snijden en beleggen maar. Het bakken in de oven moest in etappes, dus we hebben ’s avonds bij een film de pizza’s opgegeten. We hebben er allemaal van genoten.
Gister was de laatste schooldag. We wilden er een gezellige dag van maken. Na het bijbelverhaal hebben we met z’n allen een tafelbingo gedaan. De kinderen waren super fanatiek, want ze konden prijsjes winnen. Na de break hebben we emmers gevuld met waterballonnen, want er stond een waterballonnengevecht op het programma. De waterballonnen zijn voor de fun, want na één minuut zijn ze allemaal kapot en daarna wordt er met hele emmers, flessen en kannen gegooid. Echt super grappig en in een mum van tijd heeft niemand meer iets droogs aan. Na een (koude) douche zijn we nog met alle kinderen een soda gaan drinken met een samosa (soort loempia) en een mandazi (soort oliebol). Dit zijn twee typisch Oegandeze snackjes. Het was heel erg gezellig.
Meidenavond
Donderdagavond hebben we voor de staf hier een meidenavond georganiseerd. We hadden maskertjes meegenomen uit Nederland, die we graag nog even wilden gebruiken. Met een heerlijke fruitsalade, stukjes pizza, chocolade, een soda hebben we Mamma mia gekeken en elkaar heerlijk verwend met maskertjes, massages en nagels lakken. We hebben heel veel lol gehad, de Oegandeze staf is zoiets helemaal niet gewend. En het is een mooi gezicht, zo’n mooie donkere vrouw met een groen of oranje gezicht.
Vandaag zijn we met z’n drieën nog een keer naar Mbale gereisd. Ons visum zou vandaag afgelopen zijn en moest nog even verlengd worden. Wijtske heeft deze week een paar keer met meneer James van de immigrationoffice gebeld om te vragen of we langs konden komen. Hij is vandaag speciaal voor ons naar zijn kantoor gekomen om even een nieuwe stempel in ons paspoort te zetten. Nu we toch in Mbale waren zijn we ook nog maar even lekker gaan zwemmen en zonnen. Het is natuurlijk wel de bedoeling dat we lekker bruin thuis gaan komen!
Heel veel liefs en tot snel
Joke
Voor foto's kun je natuurlijk weer kijken op www.picasaweb.google.com/amecet.uganda
We zullen het missen dat vele nieuws uit Oeganda
BeantwoordenVerwijderenJullie hebben daar veel mooi maar ook moeilijk werk gedaan.Wat ook mooi was dat jullie het ook deden van uit je geloof.Wij wensen jullie nog een goede week.Gods kracht voor het afscheid van allen die je lief zijn.We hopen op gezond weer thuis.