Bariki Bariki baba (God bless you)

En dan zit het er op. Drie maanden zijn, als ik nu terug kijk, echt omgevlogen. Ik weet zeker dat Joke en Wijtske dat ook denken. Vandaag zijn we begonnen met het opruimen van onze kamer en inpakken van onze spullen. Veel logisch nadenken want we gaan natuurlijk nog niet meteen weg. Volgende week maken we nog een kleine reis door Uganda. Verder hebben we vandaag gewoon gewerkt. Nog even met de kinderen spelen, knuffelen etc.
Nog een kleine update van de kinderen in Amecet n’ainapakin. Ik durf eindelijk te zeggen dat James het weer beter maakt! Hij heeft de afgelopen dagen zelf gedronken Zo veel dat we niet eens bij hoefden te voeden via de sonde, de tube mocht er gister uit! Een omslag naar de goede kant. Nu hopen dat het beter blijft gaan. Een klein wondertje want hij heeft een tijd op het randje gebalanceerd. Els is gister weer thuis gekomen van Kampala. Ze is daar drie dagen geweest samen met Janneke, Sarah, Rehema en Hellen. Sarah en Rehema hebben beide hartproblemen. In Kampala zijn ze naar een hartspecialist geweest. Rehema heeft twee lekkende hartkleppen. Nu is het toeval dat er volgende week een aantal specialisten uit andere landen naar Kampala komen. Daarom gaat Els volgende week dinsdag alweer richting het ziekenhuis . Nu hopen dat deze dokters nog meer voor haar kunnen doen.

Vanavond was een speciale avond voor ons drieën en Griet. Het afscheid. De afgelopen dagen hadden we al het een en ander vernomen maar wat er nu precies allemaal werd georganiseerd, geen idee. Vanavond kwamen we er eindelijk achter. Eerst gezellig met z’n allen gegeten, de kinderen van Amun waren ook aanwezig. Ton heeft een speciaal feestmaal in Town gehaald. Varkensvlees dat je met z’n allen van een grote schaal eet, en wel met de handen! Daarna het spel hints gedaan waarna iedereen werd beloond met een lolly. Toen we lekker zat te smikkelen was er een optreden van Els, Janneke, Naomi, Ton en Arja die een speciale song voor ons hadden geschreven. Geweldig! Tijd voor een toetje, een heerlijke fruitsalade waarbij ons werd verteld dat er nog één heel speciaal optreden op het programma stond. We zaten met spanning te wachten, iedereen verdween ineens van het podium om een paar minuten later weer op te komen. Er werd gezongen, gedanst, en nog intensiever gedanst, gegild op z’n Afrikaans en ga zo maar door! Een ‘bijzonderder’ afscheid hadden we ons niet voor kunnen stellen. We gaan dan ook weg met gemengde gevoelens. Zin om weer naar huis te gaan.. ja, maar afscheid nemen blijft moeilijk.

Liefs Elsbeth

P.s. Foto’s volgen z.s.m.